බොහෝ රටවල ක්‍ෂය රෝගයට නැති තැනක්‌ ශ්‍රී ලංකාවේ තිබෙන බව පෙනෙන්නට තිබේ. ඊයේ (05) දිවයිනේ සිව්දෙස අතිරේකයේ අගනුවර මුද්‍රණයට අනුව අවුරුද්දකට ක්‍ෂය රෝගීහු 10000 බැගින් අලුතින් සොයා ගැනෙති. වසර 2010 දී ක්‍ෂය රෝගීන් වැඩිම ගණනක්‌ හමුවුණ ශ්‍රී ලාංකික දිස්‌ත්‍රික්‌කය වන්නේ කොළඹ බව ද පුවතේ සඳහන් වී ඇත. මේ අනුව ශ්‍රී ලංකාව ක්‍ෂය රෝගයෙන් ස්‌වයංපෝෂණය වීමේ අවදානමක්‌ හට ගෙන ඇත. වසරකට මෙතරම් ප්‍රමාණයක්‌ ක්‍ෂය රෝගීන් රට තුළ ඇතිවන්නේ නම් මේ රටේ සෞඛ්‍යය ඉතා නරක ලෙස රෝගී වී ඇති බව අප පිළිගත යුතුය. ඒ ගැන සංවාදයක්‌ ගොඩ නඟා සුවපත් කළ යුතු තැන්වලට වහා බේත් විද්ද යුතු ය.
නවීන විද්‍යාව බෙහෙවින් දියුණුවට පත්ව ඇති මෙබඳු යුගයක මිනිසා කිසිදු රෝගයක්‌ ගැන බිය විය යුතු නැත. ඒඩ්ස්‌ ප්‍රතිදේහයේ පැතිර යැම අත්හිටුවන ප්‍රතිජීවක ඖෂධයන් පසුගියදා සොයා ගන්නා ලදී. එසේ නම් ක්‍ෂය රෝගය හෝ ලාදුරු ගැන කිසිදු ආකාරයක බියක්‌ අප ඇති කර ගත යුතු නැත. පිළිකාව පවා මූලික අවධියේදී සුවපත් කරනු ලැබේ. දියවැඩියාව, ඇදුම යන රෝග නිසි පරිදි කළමනා කරගත හොත් රෝගියාට ඉරණම මගින් ප්‍රදානය කෙරුණු ආයු කාලය සම්පූර්ණයෙන් ම ගෙවා අවසන් කළ හැකි ය. මේ රටේ මිනිසුන් හා ගැහැනුන් වැඩි දෙනා රෝගී වන්නේ ආහාර කෙරෙහි ඇති පෙරේතකම, අපිරිසිදුකම, නොසැලකිල්ල යන කාරණා නිසා ය. ලාංකිකයා පිරිසිදුකම පිළිබඳ මූලික පාඩම් නොදනිති. රෑ නිදා ගන්නට කලින් ළමයින් දත් නොමදින්නේ වැඩිහිටියන් විසින් ඒ පුරුද්ද - පුරුදු කර නැති නිසා ය. වැඩිහිටියා පොළෙන් ගෙනා වේවැල පාවිච්චි කර රාත්‍රි කාලයට දත් මදින ලෙස දරුවන්ට අණ දෙන්නට පටන් ගන්නා විට ළමයින්ගේ දත්වල හොඳ හරිය දිරා ගොස්‌ "පණු කොට" නමැති අප්‍රිය සහගත නාමය ලැබ අවසන් ය. දත් පරෙස්‌සම් කරගන්නැයි දරුවන්ට අවවාද දිය හැකි පණුවන් කෑ දත් නැති වැඩිහිටියන් කී දහසක්‌ මේ රටේ සිටිත්ද? ශ්‍රී ලංකාවේ මුඛ සෞඛ්‍යය ඉතා පහත් අඩියක පවතී. දත් මදින්නට දත් බෙහෙත් හා දත් බුරුසු අවශ්‍ය නැත. දැහැටිවලින් දත් මැදීම අපේ පැරැණි සෞඛ්‍ය මූලධර්මවලට අනුකූලය.
අප අපිරිසිදු වන්නේ පරිසරය නිසා ය. අප පරිසරය සමඟ ගැටෙන විට පරිසරය අප කිලුටු කරයි. පිටකොටුවේ පැයක්‌ හිටගෙන සිටින කෙනකුට අඩුම ගණනේ කාබන්ඩයොක්‌සයිඩ් මිලිග්‍රෑම් 1 ක්‌ වත් පෙණහලු තුළට වද්ද ගැනීමට සිදු වේ. නාගරිකයේ පානීය ජලය තුළ අවම වශයෙන් 10% ක්‌ වත් මල ද්‍රව්‍ය ඇත. එය සිදුවන්නේ කෙසේ ද? වැසිකිළි වළවල් අසළ පොළොව යටට ගසන නළ ළිං වලිනි. කොළඹින් මාසයක්‌ බත් කා පණ බේරා ගන්නා එකාට ඌරු කොටුවක ඌරන් සමඟ ජීවත් වෙමින් ඌරන් කන දෙයම කා බී උන් සමඟ සහජීවනයෙන් චිරාත් කාලයක්‌ ජීවත් විය හැකි ය. ඒ තරමට දරුණු ප්‍රතිශක්‌තිකරණයක්‌ ඒ මිනිසා තුළ හට ගන්නේ ය. එහෙත් මෙය හොඳ අතට ඇතිවන ප්‍රතිශක්‌තිකරණයක්‌ නොවේ. ඒ මිනිහා මැරෙන විට කවර ලෙඩකින් මළේ ද යන්න සොයා ගැනීමට බැරි වන්නේ ය. එය එතරම් ම සංකීර්ණ තත්ත්වයකි.
අපේ රටේ මිනිසුන්ට ලෙඩ ගැන දැනීමක්‌ ඇතත් එය අනිත් මිනිසාට හැදුණු විට හට ගන්නා තත්ත්වය ගැන දැනීමක්‌ නැත. මේ නිසා විවිධ බෝවන රෝග සහිත ජනයා ජන සමාජයේ හැසිරෙති. ක්‍ෂය රෝගියෙක්‌ හෝටලයකට හෝ වෙනත් පොදු ස්‌ථානයකට ගොස්‌ පොදුවේ පාවිච්චි කරන වීදුරුවකින් ජලය හෝ තේ පානය කිරීම මනුෂ්‍යත්වයට එරෙහිව කරන වරදකි. එහෙත් නොදැනුවත්කම හෝ නොසැලකිල්ල නිසා බොහෝ දෙනා මේ වරද නොපැකිළ හා අනලස්‌ව සිදු කරති. ඇස්‌ රෝගයකින් පෙළෙන කෙනකු කළු කණ්‌ණාඩි දෙකක්‌ දමාගෙන ප්‍රසිද්ධියේ හැසිරීමෙන් රෝගය බෝ නොවෙතැයි සිතුවොත් එය ඉතාම පහත් මට්‌ටමේ මෝඩකමකි. මේ මෝඩකම පල දරන විට රෝගියා වටා සිටින තවත් තිස්‌හතළිස්‌ දෙනකුට රෝගය බෝ වී අවසන් ය. උණක්‌, හෙම්බිරිස්‌සාවක්‌ ගැන වුවත් තත්ත්වය මෙයමය. රෝගයක්‌ යනු පැතිරෙන යමක්‌ බව සිතන්නට අධ්‍යාපන ක්‍රමය විසින් හුරු කරනු ලැබ නැත. එය Z ස්‌කෝර් ක්‍රමය බඳුවම මිනිසුන්ට හුරු නැත.
ක්‍ෂය රෝගය යනු ඉතාම පහසුවෙන් සුව කළ හැකි ළය රෝගයකි. ක්‍ෂය රෝගියෙක්‌ ප්‍රසිද්ධ තැනකට විත් කහින විට විෂබීජ කෝටි ගණනක්‌ වාතයට නිකුත් වේ. ක්‍ෂය රෝගය සුව කිරීම පටන් ගත යුත්තේ එය බෝවන ආකාරය ගැන ද ජනයා දැනුවත් කරමිනි. රෝගය මිස එය බෝවන හැටි කියා දීම සෞඛ්‍ය බලධාරීන්ගේ යුතුකමය.
Divaina 2012.01.06
No comments:
Post a Comment